ដំណើរកំសាន្តពេលចូលឆ្នាំថ្មីរបស់ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ

ថ្ងៃទី ១១ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១២

អ្នកចូលរួមចំនួន ១៧នាក់

បុគ្គលិកPPCIL        ៥នាក់

ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ ៥នាក់

ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន ៦នាក់

និងភរិយាលោក ម៉ី សាម៉ីត

កាលពីថ្ងៃទី១១ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១២ មុនថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីចំនួន២ថ្ងៃ មជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយ ឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំពេញ បាននាំជនពិការធ្ងន់ធ្ងរទៅទស្សនាព្រះបរមរាជវាំង និងទៅកំសាន្ត នៅរមណិយដ្ឋានកោះដាច់។ នេះជាលើកទីមួយហើយដែលមជ្ឈមណ្ឌលបានរៀបចំដំណើរកំសាន្តសំរាប់ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរនេះ ឡើង។

ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនរុញជនពិការធ្ងន់ធ្ងរឡើងផ្លូវជំរាលក្នុងព្រះបរមរាជវាំង

បុគ្គលិកមជ្ឈមណ្ឌល, ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ, ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនថតរូបជុំគ្នានៅក្នុងទីធ្លាព្រះបរមរាជវាំង

ថតរូបជុំគ្នាមុនចេញពីព្រះបរមរាជវាំង

គោលបំណងនៃការបង្កើតកម្មវិធីនេះឡើងគឺដោយសារតែជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅពេលដែលមានពិធី បុណ្យទានម្តងៗ ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរមិនដែលបានចេញទៅកំសាន្តនៅខាងក្រៅជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ របស់ពួកគាត់ទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយទើបមជ្ឈមណ្ឌលរៀបចំដំណើរកំសាន្តនេះឡើងដើម្បីឲ្យ ពួកគាត់មានឳកាសចេញមកកំសាន្តនៅតាមរមណីដ្យឋាននានាដោយប្រើប្រាស់ជំនួយការ ផ្ទាល់ខ្លួន។
នៅវេលាម៉ោង ៧:០០ព្រឹក បុគ្គលិកមជ្ឈមណ្ឌលនិងជំនួយកាផ្ទាល់ខ្លួនបានចេញដំណើរពីការិយា ល័យដោយរថយន្តទូរីស១៥កៅអីទៅទទួលជនពិការធ្ងន់ធ្ងរនៅតាមផ្ទះរបស់ពួកគាត់។ ហើយផ្ទះរបស់ពួកគាត់គឺភាគច្រើនស្ថិតនៅឯជាយក្រុង និងនៅឆ្ងាយៗពីគ្នា។ ថ្វីត្បិតតែចំនួនអ្នក ជិះរថយន្តល្មមនឹងចំនួនកៅអីរថយន្តក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែជនពិការធ្ងន់ធ្ងរទាំងអស់ព្រមទាំងបុគ្គលិក មជ្ឈមណ្ឌលមួយចំនួនត្រូវការរទេះរុញ​ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេម្នាក់មួយៗដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការ ចល័តទី។ ដូច្នេះរថយន្តតែមួយមិនអាចដឹកអ្នកដំណើរផង និងរទេះរុញផងបានទេ ហេតុដូច្នេះ ហើយពួកយើងត្រូវការម៉ូតូកង់បីមួយដើម្បីដឹករទេះរុញរបស់ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ។ ដោយសារតែផ្ទះរបស់ជនពិការ ធ្ងន់ធ្ងរនៅឆ្ងាយពីគ្នាដូច្នេះហើយទើបយើងត្រូវ ចំណាយពេលអស់ បីម៉ោងបន្ទាប់មកពួកយើងបាន ទៅដល់ព្រះបរមរាជវាំងនៅម៉ោង ១០:៣០ នាទី ហើយពួកយើងក៏ នាំគ្នាចូលក្នុងព្រះបរម រាជវាំងដើម្បីទស្សនាប្រាសាទផ្សេងៗនិងសួនច្បារដ៍ស្រស់ស្អាតមានផ្កាជា ច្រើនប្រភេទព្រមទាំងដើមឈើធំៗដែលមានម្លប់យ៉ាងត្រជាក់ធ្វើឲ្យពួកយើងមានអារម្មណ៍រីករាយ ហើយនាំគ្នាថត រូបទុកជាអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើនសន្លឹកទៀតផង។ ប៉ុន្តែដោយសារពេលវេលាខ្លីពួក យើងមិនបានទស្សនាព្រះបរមរាជវាំងសព្វកន្លែងនោះទេដូច្នេះពួកយើងក៏បានចាកចេញពីព្រះបរម រាជវាំងនៅម៉ោង១២:០០ ដើម្បីបន្តដំណើរ​ទៅរមណីយដ្ឋានកោះដាច់បន្តទៀត។ នៅពេលទៅដល់ រមណីយដ្ឋានកោះដាច់ភ្លាមពួកយើងប្រញាប់​ធ្វើម្ហូបដែលពួកយើងបានត្រៀមទុក និងកម្មង់ម្ហូប បន្ថែមដើម្បីឆាប់បានញ៉ាំជុំគ្នាពីព្រោះថាពួកយើង​ម្នាក់ៗសុទ្ឋតែមិនទាន់បានញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក ទាំងអស់គ្នា។
បន្ទាប់ពីញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់រួចមកពួកយើងជជែកគ្នាលេង ហើយអ្នកខ្លះទៀតក៏បានចុះងូតទឹកលេង ព្រមជាមួយគ្នានោះក៏មានជនពិការធ្ងន់ធ្ងន់ចុះងូតទឹកលេងជាមួយនឹងជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ផងដែរ។ ថ្វីត្បិតដំណើរកំសាន្តនេះពោរពេញទៅដោយភាពសប្បាយរីករាយ ប៉ុន្តែពួកយើងក៏មាន ការលំបាកមួយចំនួនដែរ​ ការលំបាកនោះគឺថាយើងមានជនពិការធ្ងន់ធ្ងរស្រីៗចំនួនរហូតដល់៤នាក់ រីឯជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនស្រីៗវិញ មានតែ២នាក់ទេ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងក៏ដោយពួកបានខិតខំធ្វើការងារ ជាជំនួយការផ្ទាល់បានយ៉ាងល្អ។
ទាំងអស់គ្នារីករាយនឹងដំណើរកំសាន្តនេះខ្លាំងណាស់ ពីព្រោះដំណើរកំសាន្តនេះធ្វើឲ្យសហគមន៍ ខាងក្រៅមើលឃើញ​ថា បើទោះបីជាពួកគាត់ជាជនពិការធ្ងន់ធ្ងរក៏ពិតមែនប៉ុន្តែពួកគាត់នៅតែអាច ចូលរួមក្នុងសង្គមបានប្រកបដោយភាពស្មើគ្នា ប្រសិនបើមានប្រព័ន្ឋជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនសំរាប់ ពួកគាត់ ហើយសិទ្ឋរបស់ពួកគាត់​នឹងត្រូវស្តែងឡើងយ៉ាងពិតប្រាកដ។

ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនលើករទេះរុញដាក់លើម៉ូតូកង់បី

ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរកំពុងងូតទឹកទន្លេលេង ដោយប្រើប្រាស់ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន

កញ្ញា សុធារ៉ា ចុះងូតទឹកលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ

ថតរូបជុំគ្នានៅកោះដាច់

វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ

នៅថ្ងៃទី07 ខែមេសា ឆ្នាំ2012 មជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំពេញបាន រៀបចំ វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងគោលបំណងបញ្រ្ជាបបញ្ហាពិការភាព និងចេះពីរបៀបជួយដល់ជនពិការដែលមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ។ អ្នកចូលរួមមាននិស្សិតមកពី សាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាជាតិ ,សាកលវិទ្យាល័យបៀលប្រាយ ,សាកលវិទ្យាល័យភាសាបរទេស និងជនពិការធ្ងន់ធ្ងរពីរនាក់ទៀត។ ពេលចាប់ផ្ដើមកម្មវិធីលោក វ៉ែន រតនា សូមសំណូមពរសមាជិក ដែលចូលរូម ក៏ដូចជាបុគ្គលិកមជ្ឈមណ្ឌលធ្វើការណែនាំខ្លួន ដើម្បីបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលរវាង បុគ្គលិក ជនពិការ និងប្អូននិស្សិតឲ្យបានស្គាល់គ្នាច្រើនឡើង។ បន្ទាប់មកពីការណែនាំខ្លួនមក លោកម៉ី សាម៉ីត បានធ្វើបទបង្ហាញអំពីប្រវត្តិរបស់មជ្ឈមណ្ឌល ក៏ដូចជាសកម្មភាពដែលកំពុង នឹងធ្វើផងដែរ។

ការធ្វើបទបង្ហាញរបស់លោកម៉ី សាម៉ីត

 ក្រោយពីឡើងបទបង្ហាញរបស់លោកម៉ី សាម៉ីត រួចហើយ ក៏បានឈប់សម្រាកញ៉ាំអាហារ សម្រន់ជុំគ្នានិងបានចាក់វីដេអូជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនជនពិ ការធ្ងន់ធ្ងរនៅឯប្រទេសជប៉ុនផងដែរ។

អាហារសម្រន់

កម្មវិធីបន្ទាប់មក គឺការបណ្ដុះបណ្ដាលជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន កញ្ញាម៉ី មុន្នីរ័ត្ន ដែលជាគ្រូបង្គោល បានបង្ហាញ របៀបទីមួយ គឺរបៀបបញ្ចុកអាហារ  ព្រោះចង់អោយសិក្ខាកាមកំពុងចូលរួម បានដឹងពីរបៀបបញ្ចុកជនពិការធ្ងន់ធ្ងរបែបណា ក្នុងពេល អាហារថ្ងៃត្រង់តែម្ដង។

ញ៉ាំអាហារជុំគ្នា

ក្រោយពេលសម្រាកអាហារថ្ងៃត្រង់រួច គ្រូបង្គោលបានបង្ហាញរបៀបទីពីរ គឺលើកជនពិការពីរទេះ មកលើគ្រែ ដើម្បីលើកជនពិការបែបណាដោយមិនប្រើកម្លាំងខ្លាំងនិងកុំអោយឈឺចង្កេះ។

ការបង្ហាញលើកជនពិការពីរទេះមកលើគ្រែ

  

ការអនុវត្តន៏ផ្ទាល់ជាមួយជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ

កញ្ញាស្រីណូអនុវត្តន៏ជាមួយជនពិការផ្ទាល់

ការបង្ហាញរបស់លោកប្រុសេពជ្រ

របៀបទីបី គឺការផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ក៏មានលក្ខណៈសំខាន់ដែរ ព្រោះថាបើយើងមិនដឹងពី របៀបពាក់ឬរបៀបដោះទេនោះ យើងមិនអាចស្លៀកពាក់អោយជនពិការបានឡើយ ព្រោះជនពិកា រធ្ងន់ធ្ងរមានលក្ខណៈខុសពីជនពិការស្រាលដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរដោយខ្លួនឯងបាន ប៉ុន្តែជនពិការធ្ងន់ ធ្ងរគឺគាត់មិនអាចផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ដោយខ្លួនឯងទេ ត្រូវមានជំនួយការជួយគាត់។  

របៀបផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់

ការពន្យល់របៀបងាយស្រួលពីការស្លៀកខោនិងពាក់អាវ

ការអនុវត្តន៏របស់កញ្ញា ចរិយា

និងរបៀបទីបួន គឺការរុញរទេះ ប្រសិនបើយើងចង់ជួយជនពិការដែលប្រើប្រាស់រទេះ ប្រហែលជាយើងពិបាកក្នុងការជួយដែរ ព្រោះមិនដឹងថាជួយដោយរបៀបណា?ក្នុងការចល័តទីសម្រាប់ជនពិការដែលប្រើប្រាស់រទេះ គឺមានការលំបាក ព្រោះហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធមានភាពលំបាក បើអ្នកជួយរុញរទេះជនពិការ មិនបានដឹងពីរបៀបរុញទេ វាបណ្ដាលអោយជនពិការគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ។ កញ្ញាម៉ី មុន្នីរ័ត្ន បានពន្យល់ដល់អ្នកចូលរូមដោយមួយជំហានតាមលំដាប់លំដោយ។ សិក្ខាកាម ក៏បានអនុវត្តន៏ ផ្ទាល់ជាមួយជនពិការនូវរបៀបដែលគ្រូបង្គោលបានបង្ហាញនោះ។
បញ្ចប់ការបណ្ដុះបណ្ដាលជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន សិក្ខាកាម និងគ្រូបង្គោលបានបង្ហាញនូវចំណាប់ អារម្មណ៏ចំពោះការបណ្ដុះបណ្ដាលនេះ គឺគាត់បាននិយាយពីអារម្មណ៏ថាគាត់សប្បាយរីករាយ ដែលបានមកចូលរួម ក្នុងការរៀនរបៀបជួយជនពិការបែបនេះ ហើយរបៀបជួយនេះអាចអោយ គាត់ជួយដល់ជនទូទៅមិនថាតែជនពិការនោះទេគឺជួយទៅដល់ចាស់ជរាដ៏ទៃទៀតផងដែរ ព្រោះថា ពេលយើងចង់ជួយនរណាម្នាក់ត្រូវចេះពីរបៀបនៃការជួយ។
លោកម៉ី សាម៉ីត បានថ្លែងអំណអរគុណចំពោះប្អូនៗនិស្សិត ដែលចំណាយពេលវេលា សំរាប់ក្នុងការចូលរួម ក៏ដូចជាការបញ្ចេញមតិចំណាប់អារម្មណ៏របស់ខ្លួន ចំពោះកម្មវិធីនេះដែរ និង បានថតរូបជុំគ្នាដោយ ស្នាមញញឹមផងដែរ។

ថតរូបជុំគ្នា

ស្នាមញញឹមដ៏ស្រស់ស្រាយ