Feb 27, 2013

បទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព

ពេលព្រឹកថ្ងៃទី២៦ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៣ មជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំពេញ
( PPCIL ) បានចុះទៅធ្វើបទបង្ហាញនៅសាលាបឋមសិក្សាសុភមង្គល មានទីតាំងស្ថិតនៅ សង្កាត់កាកាប ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ។ ក្នងគោលបំណងផ្សព្វផ្សាយស្តីពីបញ្ហា ពិការ ភាពទៅដល់ប្អូនៗអោយមានការយល់ដឹងកុំអោយមានការរើសអើងមកលើជនពិការ ។ ក្រុមការងារដែលចុះទៅធ្វើបទបង្ហាញមានដូចជា៖ លោក វ៉ែន រតនា កញ្ញាគង់ស្រីញាណ(សុធារ៉ា) កញ្ញាប៉ឹង ហាសិកា(ជាជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ មកពីខេត្តកំពង់ចាម) អ្នកនាង ភឿក លក្ខិណា(ជំនួយការ)
អ្នកនាងឡៅ ម៉ាលីកា(ជំនួការទូទៅ) ។ ក្នុងនោះមានប្អូនៗសិស្សានុសិស្ស ចំនួន៤០នាក់ រៀនថ្នាក់ទី៥និងទី៦ ស្តាប់បទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព ។ 
ជាកិច្ចចាប់ផ្តើមលោក នាយកសាលាបឋមសិក្សាសុភមង្គល បានមានប្រសាសន៍ដល់ប្អូនៗសិស្សា នុសិស្សអោយយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់បងៗធ្វើបទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព។បានបន្ទាប់មកលោក
វ៉ែន រតនា បានសួរសុខទុកប្អូនៗសិស្សានុសិស្សរួចមកក៍ចាប់ផ្តើមធ្វើបទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព ។លោកវ៉ែន រតនា បានសួរទៅប្អូនៗថាដូចម្តេចហៅថាពិការភាព? ប្អូនៗបានឆ្លើយថា ដែលហៅថាពិការភាពគឺជនទាំងឡាយណាដែលខ្វះខាត ឬបាត់បង់សរីរាង្គណាមួយ។
លោកវ៉ែន រតនា បានពន្យល់លក្ខណៈប្រភេទពិការទៅប្អូនៗមានដួចជា៖ ពិការគ្រុនស្វិតដៃជើង
ពិការគថ្លង់ ពិការភ្នែក ពិការកន្ត្រាក់សរសៃ ពិការបាក់ឆ្អឹងកងក ពិការសតិបញ្ញា ដោនស៊ីនទ្រោម ។ឧទាហរណ៍ ពិការគ្រុនស្វិតដៃជើងគឺមានលក្ខណៈជើងតូចៗ មិនស្ពឹក ទេស្ទាបដឹង នេះជាប្រភេទពិការគ្រុនស្វិតដៃជើងអ្នកខ្លះទៀតគេហៅថាពិការ(Polio)។
លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសំនួរទៅប្អូនៗថា តើមូលហេតុអ្វីខ្លះបណ្តាលអោយគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ ?
ប្អូនៗបានឆ្លើយថា បណ្តាលមកពី គ្រោះថា្នក់ការងារ គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ គ្រោះថ្នាក់ដោយសារគ្រាប់មីន ពិការពីកំណើត កង្វះអាហាររូបត្ថម្ភ ។ល។
លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសំនួរបន្តទៀតថា ពេលដែលគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ តើមានបញ្ហាអ្វីខ្លះដែរប្រឈមមុខសម្រាប់ពួកគាត់? ប្អូនៗបានឆ្លើយថា ពិបាកធ្វើដំណើរ  ពិបាករកការងារធ្វើ   ពិបាករកគូស្រករ ជាពិសេសទទួលរងការរើសអើងពីមជ្ឈដ្ឋានទូទៅ។
ដោយសារយៈពេលខ្លីលោក វ៉ែន រតនា បានបង្ហាញពីតុក្កតាដែលធ្វើអំពីគ្រាប់អង្គាំ ជាស្នាដៃរបស់កញ្ញាប៉ឹង ហាសិកា។ កញ្ញាប៉ឹង ហាសិកា ជាជនពិការធ្ងន់ធ្ងរម្នាក់ ប៉ុន្តែគាត់អាចចាក់គ្រាប់អង្គាំធ្វើជារូបតុក្កតាខ្លាឃ្មុំបានយ៉ាងល្អប្រណិត។ បញ្ជាក់អោយឃើញថាជនពិការ មានសមត្ថភាពអាចធ្វើការងារផ្សេងៗ ទៅតាមប្រភេទពិការរបស់គាត់និមួយៗ។

លោក វ៉ែន រតនា ធ្វើបទបង្ហាញ

ប្អូនៗឆ្លើយនិងសំនួរ



ស្នាដៃកញ្ញា ប៉ឹង ហាសិកា (ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ)

Feb 14, 2013

បទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព

ថ្ងៃទី១៣ខែកុម្ភៈ ២០១៣

មជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំពេញ (PPCIL) បានចុះទៅធ្វើបទបង្ហាញនៅ
វិទ្យាល័យ បុរី១០០ខ្នង មានទីតាំងស្ថិតនៅ សង្កាត់ ទឹកថ្លា ខណ្ឌ សែន សុខ រាជធានីភ្នំពេញ
ក្នងគោលបំណងផ្សព្វផ្សាយស្តីពីបញ្ហាពិការភាពទៅដល់ប្អូនៗអោយមានការយល់ដឹងកុំអោយមានការរើសអើងមកលើជនពិការ។ ក្រុមការងារដែលចុះទៅធ្វើបទបង្ហាញមានដូចជា៖ លោក វ៉ែន រតនា កញ្ញា ជា បុប្ផា កញ្ញា គង់ ស្រី ញាណ(សុធារ៉ា) និងអ្នកនាង ឡៅ ម៉ាលីកា ជាជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន។ ក្នុងនោះ មាន ប្អូនៗសិស្សានុសិស្សចំនួន២១នាក់ សុទ្ឋតែប្រធានថ្នាក់ទាំងអស់ ពី(ថ្នាក់ទី7 ដល់ថ្នាក់ទី12) ចូលរួមស្តាប់ការធ្វើបទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព។
ជាកិច្ចចាប់ផ្តើមក្រុមការងារមជ្ឈមណ្ឌ់ល(PPCIL)បានធ្វើការណែនាំខ្លួន ដល់ប្អួនៗសិស្សានុសិស្ស ដែលមានវត្តមាន នៅទីនេះ  លើោក វ៉ែន រតនា បានសួរសុខទុកដល់ប្អូនៗសិស្សានុសិស្សរួចមក ក៍ចាប់ផ្តើមធ្វើបទបង្ហាញ ស្តីពីបញ្ហាពិការភាព។
លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសំនួរទៅកាន់ប្អូនៗថាដូចម្តេចដែលហៅថាពិការភាព? ប្អូនៗបានឆ្លើយថា
ដែលហៅថាពិការភាព គឺជនទាំងឡាយណាដែលខ្វះខាត រឺបាត់បង់សរីរាង្គណាមួយ ។បន្ទាបមកទៀតកញ្ញា ជា បុប្ផា បានពន្យល់ពីលក្ខណៈប្រភេទពិការទៅដល់ប្អូនៗមានដូចជា៖ ពិការគ្រុនជើង ពិការគរថ្លង ពិការភ្នែក ពិការកន្ត្រាក់សរសៃ ពិការបាក់ឆ្អឹងកងក ពិការសតិបញ្ញា ដោនស៊ីនទ្រោម ។ឧទាហរណ៍ ពិការគ្រុនស្វិតដៃជើងគឺមានលក្ខណៈជើងតូចៗ មិនស្ពឹក ទេស្ទាបដឹង នេះជាប្រភេទពិការគ្រុនស្វិតដៃជើងអ្នកខ្លះទៀតគេហៅថាពិការ(Polio)។
លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសំនួរទៅប្អូនៗថា តើមូលហេតុអ្វីខ្លះបណ្តាលអោយគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ ?
ប្អូនៗបានឆ្លើយថា បណ្តាលមកពី គ្រោះថា្នក់ការងារ គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ គ្រោះថ្នាក់ដោយសារគ្រាប់មីន ពិការពីកំណើត កង្វះអាហាររូបត្ថម្ភ ។ល។
លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសំនួរបន្តទៀតថា ពេលដែលគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ តើមានបញ្ហាអ្វីខ្លះដែរប្រឈមមុខសម្រាប់ពួកគាត់? ប្អូនៗបានឆ្លើយថា ពិបាកធ្វើដំណើរ  ពិបាករកការងារធ្វើ   ពិបាករកគូស្រករ ជាពិសេសទទួលរងការរើសអើងពីមជ្ឈមណ្ឌលទូទៅ។
ដោយសារយៈពេលខ្លីលោក វ៉ែន រតនា បានបង្ហាញរូបគំនូរគូដោយមាត់របស់ជនពិកា នៅប្រទេសតៃវ៉ាន់ អោយប្អូនៗមើលថានេះជាលក្ខណៈពិសេសរបស់ជនពិការម្នាក់ៗ គឺគាត់មានសមត្ថភាព ដូចជនមិនពិការដែរ។

ជាចុងក្រោយ កញ្ញា ជា បុប្ផា សូមអោយប្អូនៗឡើងបញ្ចេញចំណាប់អារម្មណ៍ ពេលដែល ប្អូនៗ សិស្សានុសិស្សបានស្តាប់ការធ្វើបទបង្ហាញរបស់ក្រុមការងារហើយប្អូនៗយល់បានប៉ុណ្ណាហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាង ។
ចំណាប់អារម្មណ៍

ពេលដែលនាងខ្ញុំបានស្តាប់បទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព នាងខ្ញុំបានយល់ដឹង ពីពិការភាព បានច្រើន  ហើយសូមអរគុណដល់បងៗដែលបានធ្វើបទបង្ហាញ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ នាងខ្ញុំនិងយកការផ្សព្វផ្សាយនេះទៅប្រាប់មិត្តភ័ក្ររួមថ្នាក់អោយពួកគាត់យល់ដឹង កុំអោយមានការរើសអើងមកលើជនពិការ ព្រោះជនពិការក៍មានសិទ្ឋជាមូលដ្ឋានដូចជនមិន ពិការដែរ ។

លោក វ៉េន រតនា និងកញ្ញា ជា បុប្ផា បានជួបពិភាគ្សាជាមួយលោក នាយករង  មានឈ្មោះ លោក  ម៉ី  មុន្នី , លោក លាង ដន ជានាយករងនៅ អនុវិទ្យាបុរី១០០ខ្នង។លោក វ៉ែន រតនា បានមានប្រសាសន៍
ថា សព្វថ្ងៃនេះមជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំ(PPCIL) ធ្វើការទៅ លើជនពិការដែលមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ គឺពួកគាត់មិនអាចធ្វើអ្វីៗបានដោយខ្លួនឯងនោះទេ។
គឺពួកគាត់មានជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនជាអ្នកជួយសម្រួលការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ មានន័យថាតួនាទី ជំនួយការគឺធ្វើអ្វីៗទៅតាមការសំរេចចិត្តរបស់ជនពិការធ្ងន់ធ្ងរ។ អ្វីដែលសំខាន់ជាងគេនោះការតស៊ូមតិ រាល់ការសាងសងអាគារធំៗត្រូវធ្វើជំរេល ជណ្តើរយន្ត  បន្ទប់ទឹកសម្រាប់ជនពិការ គ្រប់រូបដើម្បីបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលសម្រាប់ពួកគាត់ ជាពិសេសបង្កើតប្រព័ន្ឋជំនួយការថ្នាក់ជាតិនៅប្រទេសកម្ពុជា ។
លោក ម៉ី មុន្នី និងលោក លាងដន បានសួរដល់ក្រុមការងារថាសិស្សនុសិស្ស របស់គាត់ ពេលស្តាប់ហើយយល់ដឹងបានប៉ុន្មានភាគរយ កញ្ញា ជា បុប្ផា បានជំរាប់ថា ពួកយល់ដឹងបានច្រើន ជាពិសេសឆ្លើយនិងសំនួររបស់វាគ្មិនបានល្អ ។ ក្រុមការងារមជ្ឈមណ្ឌលPPCIL បានថ្លែងអំណរគុណដល់ លោក នាយករង ម៉ី មុន្នី និងលោក នាយករង លាង ដន ដែលបានអនុញ្ញាតអោយក្រុមការងារចុះមកផ្សព្វផ្សាយស្តីពីបញ្ហាពិការភាពនៅវិទ្យាល័យបុរី១០០ខ្នង ។ សូមជូនពរលោក នាយក និងនាយករង លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ សិស្សានុសិស្សមានសុខភាពល្អ ជោគជ័យគ្រប់ភារកិច្ច។


បទបង្ហាញស្តីពីពិការភាព
សិស្សានុសិស្សឡើងឆ្លើយនិងសំនួរ

ថតរូបជុំគ្នាទុកជាអនុស្សាវរីយ៍នៅវិទ្យាល័យបុរី១០០ខ្នង

ក្រុមការងាមជ្ឈមណ្ឌលPPCIL ជួបពិភាគ្សាជាមួយលោក នាយករង 

Feb 13, 2013

បទបង្ហាញស្តីពី បញ្ហាពិការភាព

ថ្ងៃទី០៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៣

មជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំពេញ (PPCIL) បានចុះទៅ ធ្វើបទបង្ហាញនៅ វិទ្យាល័យ ហ៊ុនសែន ជម្ពូវ័ន្ត មានទីតាំងនៅភូមិសាមគ្គី សង្កាត់ចោមចៅ ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ។ ក្នុងគោលបំណងផ្សព្វផ្សាយបញ្ហាពិការភាពទៅដល់ប្អូនៗ អោយបានយល់ដឹងពីពិការភាព។ ក្រុមការងារដែលចុះទៅធ្វើបទបង្ហាញមានដូចជា៖ លោក វ៉ែន រតនា កញ្ញា ជា បុប្ផា កញ្ញា គង់ ស្រី ញាណ(សុធារ៉ា) អ្នកនាង ឡៅ ម៉ាលីកា (ជាជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន ) ក្នុងនោះក៍មានប្អូនៗសិស្សានុសិស្សចំនួន ៦០នាក់ រៀនថ្នាក់ទី១០B  ចូលរួមស្តាប់ការធ្វើបទបង្ហាញស្តីពី បញ្ហាពិការភាព ដោយយកចិត្តទុកដាក់។
ជាកិច្ចចាប់ផ្តើម លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសុខទុកដល់ប្អូនៗដែលមានវត្តមាននៅទីនេះ លោក វ៉ែន រតនា បានសួរសំនួរទៅប្អូនៗដូចម្តេចដែលហៅថាពិការភាព? ប្អូនៗបានឆ្លើយថា ពិការភាពគឺជនទាំងឡាយណាដែរខ្វះខាតរឺបាត់បង់សរីរាង្គណាមួយ។ កញ្ញា ជា បុប្ផា បានសួរសំនួរទៅប្អូនៗតើកត្តាអ្វីខ្លះដែលបង្កអោយពួកគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ? ប្អូនៗបានឆ្លើយថា គឺមានកត្តាជាច្រើនដែលបង្កអោយពួកធ្លាក់ខ្លូនពិការ ដូចជា៖ គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍  គ្រោះថា្នក់ការងារ ខ្វះអាហាររូបត្ថម្ភ ពិការពីកំណើត ជំងឺតម្កាត់ គ្រោះថ្នាក់ដោយសារគ្រាប់មីន។ល។
កញ្ញា ជា បុប្ផា បានសួរបន្តទៀតថា តើពេលដែលជនមិនពិកាគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការគាត់មានបញ្ហាអ្វីខ្លះសម្រាប់គាត់? ប្អូនៗបាន ឆ្លើយថា ពិបាករកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត ពិបាករកគូរស្រករ  មិនសូវមានទំនាក់ទំនងជាមួយមជ្ឈដ្ឋានទូទៅ ពិបាកទៅផ្សារ សាលារៀន វត្តអារាម រឺទីប្រជុំជននានា ជាដើម។ កញ្ញា ជា បុប្ផា បានជំរាបប្រាប់ប្អូនៗថា សព្វថ្ងៃនេះមជ្ឈមណ្ឌល PPCIL ធ្វើការទៅលើជនពិការធ្ងន់ធ្ងរដែលគាត់មិនអាចធ្វើអ្វីបានដោយខ្លួនឯងបានទេគឺគាត់មានជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនជាអ្នកសម្រួលការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ដូចជា៖ការបំលាស់ទី ផ្លាស់ប្តូសម្លៀកបំពាក់ ចំអិនអាហារ និងការងារផ្សេងៗទៀត។
ហើយជនពិការគ្រប់រូបមានសិទ្ឋរស់នៅដោយស្មើភាពក្នុងសង្គមដូចជនមិនពិការដែរ។

លោក វ៉ែន រតនា បានពន្យល់ដល់ប្អូនៗថាទោះបីគាត់ពិការក៍គាត់នៅមានសមត្ថភាព អាចធ្វើការងារ ផ្សេងៗទៅតាមលក្ខណៈពិការរបស់គាត់ដូចជា៖ ជាងគំនូរ ជាងអេឡិចត្រូនិច
ម៉ាស្សា តន្ត្រី វាយកុំទ្យួទ័រ។ល។
ក្នុងឱកាសនោះកញ្ញា ជា បុប្ផា បានបង្ហាញរូបគំនូរគូរដោយមាត់របស់ជនពិការនៅប្រទេសតៃវ៉ាន់
ហើយនេះជាសមត្ថភាពពិតដែលគាត់អាចធ្វើបានល្អជាងមនុស្សដែលមានកាយសប្បទាគ្រប់គ្រាន់។
ជាចុងក្រោយលោក វ៉ែន រតនា បានសំណូមពរដល់ប្អូនៗ កុំអោយមានការរើសអើងមកលើជនពិការ
ត្រូវជួយលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគាត់។
លោក វ៉ែងរតនា បានថ្លែងអំណរគុណដល់លោក  នាយក វិទ្យាល័យ ហ៊ុនសែនជម្ពូវ័ន្តបានអនុញ្ញាត អោយ ក្រុមការងារមជ្ឈមណ្ឌលPPCIL មកធ្វើបទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព សូមជូនពរ លោកនាយក លោកគ្រូ អ្នកគ្រូប្អូនៗសិស្សានុសិស្សមាន សុខភាពល្អនិងរៀន អោយបានពូកែ គ្រប់ៗគ្នា។
លោកវ៉ែន រតនា កញ្ញា ជាបុប្ផា ធ្វើបទបង្ហាញស្តីពីបញ្ហាពិការភាព

ប្អូនសិស្សានុសិស្សបានឡើងឆ្លើយសំនួរ
ថតរូបជុំគ្នាទុកជាអនុស្សាវរីយ៍

Feb 11, 2013

ប្រជុំក្រុមជនពិការដើម្បីអភិវឌ្ឍសហគមន៍( DCD)

ថ្ងៃទី 06 ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ2013

មជ្ឈមណ្ឌលជីវិតរស់នៅដោយឯករាជ្យនៃជនពិការភ្នំពេញ ( PPCIL)បានចុះទៅភូមិប្រយុគ ឃុំទំនប់
ស្រុកបាធាយ ខេត្តកំពងចាម ក្នុងគោលបំណងប្រជុំក្រុមជនពិការដើម្បីអភិវឌ្ឍសហគមន៍ ។
ក្រុមការងាររបស់មជ្ឈមណ្ឌល (PPCIL) ដែលបានចុះទៅធ្វើការសម្របសម្រួលមានចំនួន5នាក់ ។
លោក ម៉ី សាម៉ីត នាយកប្រតិបត្តិ, កញ្ញា ជា បុប្ផា ,កញ្ញា គង់ ស្រីញាណ (ហៅសុធារ៉ា) ,អ្នកស្រី ឡៅ ម៉ាលីកា,និងលោក គុណ សុជា (ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួន) ។
នៅម៉ោង01:00 រសៀលកម្មវិធីប្រជុំបានចាប់ផ្តើមក្រោមរបៀបវារៈធំៗចំនួន6គឺ៖
  1. ប្រាក់ឧបត្ថម្ភកញ្ញា ហ៊ុល ស្រីហ៊ុច
  2. លក់សម្ភារៈសិក្សាផ្សេងៗ
  3. រៀនជំនាញ
  4. ផ្តិតមេដៃយល់ព្រមលើឯកសារបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនិងគោលការណ៍ផ្ទៃក្នុង
  5. អ្នកកាន់បញ្ជីរឺឯកសារផ្សេងៗ
  6. សាងសង់ជំរេល
លោក ម៉ី សាម៉ីតនាយកប្រតិបត្តិ បានមានប្រសាសន៍សូមឲ្យលោក បើន ចន្ថា អ្នកសម្របសម្រួស សមាជិកក្រុម (DCD) ឡើងរាយការណ៍ពីសកម្មភាពការប្រជុំកាលពីថ្ងៃ25 ខែធ្នូ ឆ្នាំ2012 ។លោក
បើន ចន្ថា បានជំរាបអោយដឹងថាតាំងពីថ្ងៃប្រជុំលើកមុនមករូបលោកមិនបានដឹងនាំ សមាជិកក្រុមជនពិការ (DCD) ប្រជុំទេ ប៉ុន្តែលោក បើន ចន្ថា បានជួបកញ្ញាហ៊ុល
ស្រីហ៊ុច ជាប្រធានក្រុមជាញឹកញាប់ណាស់ ហើយសមាជិកក្រុម (DCD) មិនទាន់ដឹងពីគោលដៅ
អោយច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ ។
លោកបើន ចន្ថា បានទទួលប្រាក់ពីមជ្ឈមណ្ឌល (ដុងមឿន) នៅប្រទេសកូរ៉េ $50.00
ហើយគាត់បានយកប្រាក់នោះទៅចាក់ដីលើកទី1ចំនួន5 ឡានអស់ទឹកប្រាក់ចំនួន $31.50
លើកទី2ចាក់ចំនួន២ឡាន អស់ទឹកប្រាក់ចំនួន $17.00 ។ក្នុងឱកាសនោះកញ្ញា សំអុល សុផានិត បានរាយការណ៍ពីសកម្មភាព ការបង្រៀន ភាសា កូរ៉េ
ដល់ប្អូនៗក្នុងភូមិ ក្នុង1ខែកញ្ញា សំអុល សុផានិត បានទទួលប្រាក់ខែតែ $50.00ប៉ុណ្ណោះ
ហើយក្នុងមួយសប្តាហ៍ កញ្ញា សំអុល សុផានិត បង្រៀនពី ( ថ្ងៃច័ន្ទដល់ថ្ងៃសុក្រ)
ចាប់ផ្តើមបង្រៀនពីម៉ោង5.00-6.00ល្ងាច ។
កញ្ញា សំអុល សុផានិត បានបន្តថាសិស្សដែលមកចុះឈ្មោះ ចូលរៀនភាសាកូរ៉េ ដំបូងក្នុង
1នាក់2,000រៀល ហេតុផលដែលយក២,០០០រៀលនោះគឺ សម្រាប់រាល់ ពេលសិស្សប្រលង ជាប់កញ្ញា នឹងយកប្រាក់ដែលប្រមូលបានក្នុង1នាក់2,000រៀលទិញជាកាដូរ រឺក៍ជប់លៀង ជូនពួកគាត់វិញ ។
មជ្ឈមណ្ឌល(ដុងមឿន)បានអោយកញ្ញា សុផានិត យកប្រាក់ពីសិស្សដែល ចូលរៀន ក្នុង1នាក់
10,000រៀល សម្រាប់មួយខែ ប៉ុនែ្តកញ្ញា សុផានិតបានសូមឲ្យយកត្រឹមតែ8,000រៀលប៉ុណ្ណោះ
ហើយសម្រាបក្មេងកំព្រា និងជនពិការសមាជិកក្រុម(DCD )គឺមិនយកប្រាក់ពីពួកគាត់ទេ ។
កញ្ញាបានបន្តទៀតថារូបគាត់ត្រូវយកវិក័យប័ត្រទៅឲ្យលោក សន សាន ដើម្បីយកប្រាក់ពីគាត់រាល់ ចំណាយផ្សេងៗ រឺក៍បា្រក់ខែរបស់កញ្ញា សំអុល សុផានិតជាដើម ។ កញ្ញា ហ៊ុល ស្រីហ៊ុច ជាប្រធានក្រុម(DCD) កញ្ញា ស្រីហ៊ុច ក៍ជាអ្នកលក់សម្ភារៈសិក្សា ដែល
មជ្ឈមណ្ឌល (ដុងមឿន) នៅប្រទេសកូរ៉េបានយកមកឲ្យលក់ដូចជា៖ សៀវភៅ ប៊ិច
កណ្តឹងក្មេងលេង ខ្មៅដៃ ក្រដាស់ព័ណ៌ កាល័រផាត់រូប ។ ប្រាក់ដែលលក់បានកញ្ញា ហ៊ុល ស្រីហ៊ុច
ប្រគល់អោយ សុផានិតជាអ្នកទុកហើយបានចាប់ផ្តើមលក់ពីថ្ងៃទី11 ខែមករា ឆ្នាំ2013 ស្រីហ៊ុច
បានបន្តថា ការលក់ឥវ៉ាន់រាល់ថ្ងៃមិនមានការលំបាកទេ ព្រោះអីកញ្ញាសុផានិត ជាអ្នក ជួយរៀបចំ
ឥវ៉ាន់សម្រាប់ដាក់លក់និងជួយសម្របសម្រួលការងារទូទៅដល់កញ្ញា ហើយឥវ៉ាន់ដែល ដាក់លក់ មិនចុះតំលៃបានទេ ។
កញ្ញា ជា បុប្ផា ជាអ្នកសម្របសម្រួលមាជិក(DCD) បានមានប្រសាសន៍ថា កញ្ញា ហ៊ុល ស្រីហ៊ុច
គាត់បានទទួលប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំនួន$30.00ជារៀងរាល់ខែ ហើយមិនទទួល បានថ្លៃ ធ្វើដំណើរ
$1.00ទេរាល់ការប្រជុំ។ សមាជិកក្រុមDCDព្រមទាំងអ្នកសម្របសម្រួលបានសំរេចឲ្យកញ្ញាហ៊ុល
ស្រីហ៊ុច ជាអ្នកកាន់ប្រាក់ ដែលលក់បានទាំងអស់។
លោក ម៉ី សាម៉ីត បានបញ្ជាក់ឈ្មោះសមាជិក(DCD)ដែរចង់រៀនជំនាញមានដូចជា៖
  1. លោក អាត សំអឿន ចង់រៀនភាសាអង់គ្លេស និង ច្រៀង។
  2. កញ្ញា ល៉ីវ ស្រីអាន ចង់រៀនជំនាញកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់នារី ។
  3. កញ្ញា ហឿង ចាន់ទី ចង់រៀនជំនាញ កែរសម្ផស្សទូរទៅ 
  4. កញ្ញា ចិក រតនា ចង់រៀនជំនាញកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់នារី ។
  5. កញ្ញា ហ៊ុល ស្រីងហ៊ុច ចង់រៀនជំនាញកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់នារី ។
  6. លោក យ៉ែម យឿន ចង់រៀនភាសាអង់គ្លេសនិងភាសាកូរ៉េ ។
លោក ម៉ី សាម៉ីត បានបន្តថា អ្នកដែលបានទៅរៀនជំនាញចេះហើយនោះ
មជ្ឈមណ្ឌល(ដុងមឿន)នៅប្រទេសកូរ៉េ គាត់និងផ្តល់សម្ភារៈអោយសិស្សដែររៀនចប់មួយកំផ្លេរ
ព្រមទាំងឲ្យប្រាក់កម្ជីដោយមិនគិតការប្រាក់នោះទេ។
កញ្ញា ជា បុប្ផា បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា សូមអោយសមាជិក(DCD) ទាំងអស់គ្នា ផ្តិតមេដៃ
លើបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុង និងគោលការណ៍ផ្ទែក្នុង អោយបានច្បាស់និងគោរពតាមបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុង
និងគោលការណ៍ផ្ទៃក្នុងចាប់ពីថ្ងៃផ្តិតមេដៃនេះតទៅ។ កញ្ញា ជា បុប្ផា បានបន្តទៀតថា
តើសំរេចអោយនរណាជាអ្នកកាន់បញ្ជីរឺឯកសារអោយបានច្បាស់លាស់?
សមាជិកក្រុម(DCD)ព្រមទាំងអ្នកសម្របសម្រួលបានសំរេចអោយលោក យ៉ែម យឿន
ជាអនុប្រធានក្រុមជាអ្នកកាន់បញ្ជី រឺ ឯកសារផ្សេងៗ ។ បើសិនជាបាត់បង់ឯកសារណាមួយអនុប្រធានជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ។កញ្ញា ជា បុប្ផា បានលើកពីបញ្ហាជំរេលមកប្រជុំពិភាក្សាគ្នាថា នៅទីកន្លែងដែល យើងប្រជុំ នេះគឺ
មិនមានជំរេល សម្រាប់ជនពិការដែលគាត់ប្រើប្រាស់រទេះរុញនោះទេ តើយើងគួរ
តែធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីឲ្យបានជំរេល?សូមអោយសមាជិកក្រុមជួយបញ្ចេញយោបល់ ។ លោក ម៉ី
សាម៉ីត បានផ្តល់យោបល់ដល់សមាជិកក្រុម ថាពួកយើងទាំងអស់គ្នាគួរតែទៅសុំជំរេល
ពីលោកស្រី មេឃុំ និងជួបចរចារជាមួយគាត់ ពីផលលំបាកពេលដែលអត់មានសាងសង
ជំរេលក្នុងការចល័តទីចេញចូលសម្រាប់ជនពិការគ្រប់រូប។
បញ្ហាផ្សេងៗ
កញ្ញា សំអុល សុផានិត បានជំរាបអោយដឹងថា មជ្ឈមណ្ឌល( ដុងមឿន) នៅប្រទេសកូរ៉េ បានទុកប្រាក់នៅនឹងលោក សន សាន ចំនួនសរុប$750.00 បន្ទាប់មកលោកសន សាន
បានដកប្រាក់នោះចំនួន$50.00អោយទៅ លោក សុខ សំអុល ធ្វើទ្រុងជ្រូកទុកដើម្បីឲ្យ
សមាជិកក្រុមជនពិការដើម្បីអភិវឌ្ឍសហគមន៍ចិញ្ចឹមជ្រូកជាមុខរបរ ប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់សមាជិក
(DCD) ។លោក បើន ចន្ថា បានមានប្រសាសន៍ថាគាត់ធ្វើការជាមួយមជ្ឈមណ្ឌល ដុងមឿន ជិត២ឆ្នាំហើយ ហេតុអ្វីម្ចាស់ជំនួយមិនទុកចិត្តគាត់ទាល់តែសោះ ធ្វើអោយសមាជិកក្រុម មានការអន់ចិត្ត
និងម្ចាស់ជំនួយ ដែលមិនទុកចិត្តយើង បើសិនជាធ្វើការជាមួយគ្នាហើយមិនទុកចិត្តគ្នា វាអត់មានភាពកក់ក្តៅនិងភាពរីកចំរើនសម្រាប់ក្រុម(DCD) ។ លោក បើន ចន្ថា
បានបន្តថាតាំងពីម្ចាស់ជំនួយចេញទៅគឺនៅមានបញ្ហាជាច្រើន គាត់ចង់ចាក់ដីអោយបានច្រើនឡាន
ហើយគាត់ចង់រំកិលខ្ទមដាក់ជិតគ្នាហើយយកខ្ទមចាស់បិទជញ្ជាំងអោយជិតសម្រាប់អ្នកគេងយប់ដូចជា កញ្ញា ហ៊ុល ស្រីហ៊ុច កញ្ញា សំអុល សុផានិត ។ លោកបានបន្តទៀតថាចង់អោយម្ចាស់ជំនួយធ្វើកុងត្រាក្នុងការបង្រៀនសិស្សអោយបានច្បាស់លា
ស់ ហើយកុំព្យួទ័រដាក់ក្នុងលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនរឺសាធារណៈ។ លោកបើន ចន្ថា ចង់អោយមានគ្រូ
កុំព្យួទ័រម្នាក់មកបណ្តុះបណ្តាលសមាជិកក្រុម (DCD) ដើម្បីអោយពួកគាត់ចេះប្រើប្រាស់កុំព្យួទ័រ ។
គោលបំណងទៅអនាគត កញ្ញា សំអុល សុផានិត ចង់អោយជនពិការចេះស្រលាញ់គ្នា
ចេះយកយល់គ្នា ចង់ឃើញសមាជិកDCD មានភាពរឹងមាំ ហើយធ្វើការទាំងអស់គ្នា ក្នុង
សហគមន៍អោយមានភាពរីកចំរើន និងទទួលបានប្រាក់ខែរៀងខ្លួន។កញ្ញា សំអុល សុផានិត មិនចង់អោយលោក សន សាន ជាអ្នកបើកប្រាក់ខែ អោយគាត់ទេ
ព្រោះអីលោក សន សាន ជាអ្នកដទៃមិនមែនជាសមាជិកក្រុមឡើយ។ ចង់អោយសមាជិកក្នុងក្រុម
ខ្លួនឯង រឺក៍អ្នកសម្របសម្រួលPPCIL នឹងលោក ស្រី មេឃុំ ជាអ្នកបើកប្រាក់ខែឲ្យគាត់វិញ។កញ្ញា សំអុល សុផានិត បានសំណូមពរ អោយម្ចាស់ជំនួយជួយឧបត្ថម្ភ កាម៉ារ៉ា 1និងម៉ាស៊ីនព្រីន1
សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងក្រុមជនពិការដើម្បីអភិវឌ្ឍសហគមន៍និងតំរូវការថ្នាក់ភាសារអង់គ្លេសនៅក្នុង
សហគមន៍។



សកម្មភាពអង្គរប្រជុំសមាជិកក្រុម DCD

លោក បើន ចន្ថា ឡើងរាយការណ៍សកម្មភាព

កញ្ញា សំអុល សុផានិត រាយការណ៍ពីសកម្មភាព